zaterdag 20 november 2021

Le Ciel Flamand, Peter Monsaerts, 2016.

Poster
De film stond al enige tijd opgenomen op de recorder klaar. Ik kwam er niet eerder aan toe, maar nu het zover was, hebben we er erg van genoten. 
De film was spannend en aangrijpend. De rollen van moeder en dochter, moeder Sylvie, en dochtertje Eline, werden geweldig vertolkt.
Sara Vertongen speelt de prostituée Sylvie, Eline is in het echt ook haar kind, Esra Vandenbussche. 
Hun spel is volkomen naturel. Mensen van weinig woorden, maar met heel veel liefde onderling. 'Bolleke' noemt de mama haar kind.
Ook Elines vader, 'nonkel Dirk' -  hij mag niet als Elines vader gekend worden - houdt duidelijk veel van zijn kind. Geen van de personages laat ooit het achterste van zijn tong zien. Zo lezen we wat Dirk voelt en denkt vooral af aan zijn daden. En hoe! Dagelijks haalt hij zijn kind op met de bus, zijn zorg voor zijn kind is overal voelbaar. 

'Nonkel Dirk', eigenlijk Elines vader. 
Verder speelt nog een rol in de familie oma Monique. 
Actrice Ingrid de Vos, als Oma Monique. 
Oma en Sylvie runnen samen het 'hoerenkot' Le Ciel Flamand. Daar gaat het op zekere dag fout met Eline, die er, alleengelaten, in contact komt met een pedofiel die haar in de auto van Sylvie misbruikt. 


Het DNA van de dader matcht met niemand in de databank van de politie. Nonkel Dirk komt hem echter op het spoor. Ik geef verder het vervolg niet prijs, dat zou de pret om de film zelf te bekijken maar bederven!
Het bordeel op de grens van België en Frankrijk. Sylvie móet wel werken voor het inkomen. Maar ze loopt uiteraard zelf ook gevaar in dit beroep, zoals blijkt als ze 's avonds laat, terwijl ze helemaal alleen is in het pand, nog een man binnenlaat. 


Tegen het einde van de film lijken beide ouders wat naar elkaar toegegroeid. Maar hoe kan Dirk leven met zijn geheim? De film stelt die vraag ook aan het eind. 
Wim Willaert speelde ook een hoofdrol in een eerdere film van Monsaerts. 
Trailer.
Uiteraard ook de letterlijke plaatjes van de Vlaamse hemel. 
Regisseur Peter Monsaerts. 
De recensies waaren niet eensluidend lovend. Een van de kritieken was dat het verhaal niet geloofwaardig zou zijn. 
Ik vond 'geloofwaardigheid' in deze film nou eigenlijk niet zo'n zwaarwegend criterium. - Of misschien vond ik hem ook eigenlijk wél geloofwaardig, gezien de gesloten karakters. En hoe de dingen kunnen ontsporen, zonder dat je dat echt wilt.
Nu goed.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten