De ontvangst was bij ons een mengeling van goed en niet goed. De beelden zijn vaak prachtig, maar de armoede, de manier van leven en werken is allemaal wel heel zwaar aangezet. Het is vaak letterlijk donker - logisch, er was alleen kaarslicht - je hoort de voeten klossen op houten vloeren, het dorp heeft het uiterlijk van een Openluchtmuseum.
Daarbij treden de personen voor mijn gevoel niet echt natuurlijk op. Ze doen allemaal een beetje raar, hebben allemaal wel iets bijzonders. Ik kreeg ook het idee dat alles in dienst stond van het laten zien van hoe het er vroeger toeging.
Overigens is het verhaal uit die tijd wel interessant: er heerste grote armoede, mensen hadden nauwelijks te eten. Ze leden onder de Pruisische keizer, revoltes werden ogenblikkelijk de kop ingedrukt. Via de Portugese keizer werden mensen geronseld om naar Brazilië te emigreren.
Dat gebeurt ook in Schabbach (een fictief dorp). De voorzaten van de familie Simons willen ook weg. We verwachten dat dat Jakob zal zijn, die zich al zijn leven lang verdiept in Indianentalen, en van alles en nog wat uit de boeken haalt. Maar het wordt zijn broer Gustav die op een dag vertrekt. Gustav is dan al getrouwd met de jeugdliefde van Jakob Jettchen..
Alles komt aan bod: de vele sterfte (vooral bij kinderen), tbc, difterie, opkomst stoommachine, we zien allerlei werkzaamheden, een paard beslaan, aardappelen rooien, weven. Voor liefhebbers echt heel mooi om te zien. Voor mij erg plaatjes-achtig; pure esthetiek.
Wij stoorden ons een beetje aan de onechte (of totaal afwezige) dialogen.
Maar het lag vast aan ons: getuige de Recensie The Guardian was het een prachtfilm.
In de Volkskrant las ik nog, dat Werner von Herzog even opdook als Alexander von Humboldt, met wie onze kamergeleerde Jakob correspondeerde.
Hoes
Bij de zelf ontwikkelde stoommachine
Gustav en Jette op weg naar Brazilië. Toen een afscheid voor goed.
De twee vriendinnen Jette en Florine
De twee broers brengen de zieke moeder in de frisse lucht.
Weer een karavaan richting Rotterdam, en daarna Brazilië
Schabbach, circa 1840
Een enkele keer een beetje kleur in de overigens zwartwit film
Veel dood en begrafenis
Jakob, hoofdpersoon
Trailer
De regisseur, dit jaar al 82.
Niet alle spelers zijn acteurs: de smid is een gewone man. Het zijn wel allemaal inwoners van de Hunsrück, het dialect dat gesproken wordt, is echt.
De titel is ook nog interessant: het gaat om het verlangen naar een land dat beter is dan de Hunsrück. Brazilië in dit geval. Dat moet een tweede vaderland worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten