vrijdag 10 februari 2017

O.J.: Made in America, Ezra Edelman, deel 5, 2016.

Op 29 september 1995 spreekt de openbare aanklager Marcia Clark de jury toe. Ze moeten oordelen zonder vooroordeel, zonder politieke of persoonlijke belangen, enzovoorts. 
Marcia Clark
Carl Douglas, coördinerend advocaat van de verdediging.
Het proces, dat 267 dagen had geduurd, 133 getuigen had laten horen, 45.000 pagina's aan processtukken had voortgebracht.... werd in een halve morgen beslist! O.J. werd onschuldig verklaard. Men was voorbereid op rellen. Op straat stond een mensenmassa, politie te paard stond tegenover hen. het gejuich dat opsteeg maakte de paarden aan het schrikken!
In de rechtbank reageert O.J. als een sportman: hij stak zijn vuisten op.  
Direct na de jury-uitspraak.
Direct daarna stak een zwart jurylid zijn vuist omhoog: de Black Panther-groet. Het bracht natuurlijk meteen de groet van de Olympische Spelen van 1968 in herinnering. 
Tommy Smith en John Carlos.
Dergelijke politieke uitingen zijn niet toegestaan, maar het gebeurt.
Men is het er algemeen over eens, dat dit proces een pay-back (wraak) is voor de behandeling van Rodney King. Erger, stelt iemand: het is payback voor 400 jaar Amerikaanse geschiedenis, voor hoe de zwarten behandeld zijn.
De zwarten zijn opgelucht in de demonstraties, 'The Juice is Loose'. 
Het gevoel van resentment dat spreekt uit de vrijspraak én de openbare reactie erop, laat een shockerend wraakgevoel zien. Is het een vooruitgang een zwarte die schuldig is niet te veroordelen? 
Veel betrokkenen krijgen hatemail.
O.J. beweert, als hij uit de gevangenis vrijkomt, dat hij zijn tijd zal gaan besteden om de ware moordenaar van Nicole te vinden. 

De kinderen komen niet bij hem, maar bij Nicoles moeder. 
Vlak na het proces gebeurt er wat merkwaardigs: Bob Shapiro, een vervente verdediger van O.J. tijdens diens proces, beweert nu opeens dat alles 'doorgestoken kaart' is geweest!
Bob Shapiro. Als een blad aan de boom....
Als O.J. had gedacht dat hij zijn leven gewoon kon gaan voortzetten, dan kwam hij bedrogen uit. Hij ging golfen, maar moest ontdekken dat de meesten in Brentwood hem tóch schuldig achtten. Alle voormalige blanke vrienden verloochenen hem: Rob Kardashian, Peter Hyams, zijn maar twee voorbeelden. 
Robert Kardashian. Deze advocaat is inmiddels aan kanker overleden. Wat ik nog niet vermeld heb, is dat hij O.J. onderdak verleende, vlak na de moord. Hielp zodoende eigenlijk mee om hem een alibi te verschaffen. 
Peter Hyam. Beiden geen vrienden meer.
De witten in Brentwood laten merken dat ze O.J. niet meer willen. Hij krijgt opgestoken vingers, scheldwoorden. 
Er is een vrouw die over hem wil schrijven, Celia Farber. Het moet het boek O.J. Incorporated worden.
Celia Farber. Zij wilde schrijven over O.J.' s leven ná de rechtszaak. Ze zag hem ook als slachtoffer, omdat hij zo eenzaam werd. Een paria. 
Ik heb het boek O.J. Incorporated niet gevonden. Wel het artikel met een interview Whistling in the dark.
Simpson nam zelf contact met deze schrijfster op om zijn verhaal te doen. Zij moest van hem geloven dat Nicole een onmogelijk mens was. Hij huilde nooit om haar, noch om de kinderen.
Hij trok het voogdijschap over de kinderen in van moeder Juditha.
De ouders van Nicole Brown, Lou en Juditha. De familie van Nicole vormde een uitgebreid netwerk om de kinderen goed op te vangen. Ik weet niet goed hoe dat met het intrekken van die voogdijschap is afgelopen. Zeker is dat O.J. zelf  een te bizar leven leidde om aan te kunnen nemen dat hij zelf de kinderen opvoedde. 
O.J. ging zich meer als een zwarte gedragen; opeens werd hij gezien bij Roscoes: 
 

Bij Roscoes eet men kip en wafels; het is een typisch zwarte eetgelegenheid, waar O.J. voorheen niet kwam.
Na  één jaar kon O.J. opgeroepen worden om zelf te getuigen. Toen zich dat voordeed, gedroeg hij zich buitengewoon brutaal. Hij ontkende alles, werkte duidelijk niet mee. Hij nam de getuigenis niet serieus.
Het kwam tot een civiele zaak, aangespannen door de vader van Ronald Goldman. Deze zaak werd gehouden zónder tv-camera's, met alle aandacht alléén gericht op de bewijsstukken. Ook de plaats was elders, Santa Monica, en de jury anders van samenstelling. Er was een totaal andere sfeer dan de in de strafrechtzaak. In deze (civiele) zaak werd Simpson wél schuldig bevonden, en werd verplicht gesteld 33,5 miljoen dollar in totaal  te betalen aan de vader van Ronald Goldman.
Alleen: dit was geen strafzaak, maar een civiele procedure... het geld moest door de eiser zelf binnengehaald worden.
Fred Goldman zwoer dat hij de moordenaar van zijn zoon zou blijven laten voelen dat hij hem najaagde, voor de rest van zijn leven.
Fred Goldman
Alle kostbare spullen werden uit het huis van Simpson weggesleept - niet door de rechtmatige schuldeiser, maar door fans en vrienden, zodat Goldman niks zou krijgen.
O.J. had ook nog eens 685.000 dollar aan belastingschuld uitstaan. Hij moest uit het huis weg. Er werd een belachelijk filmpje gemaakt van hem, terwijl hij de vlag strijkt. Telkens opnieuw liet hij het filmen, onder andere een keer met tranen in de ogen. Dergelijke films waren ook weer geld waard.

We zien hoe de villa van de Simpsons wordt afgebroken.
Huis van Nicole en O.J. 
Afgebroken in 1998.
O.J. bleef mensen betoveren. Hij trad op in shows, vroeg overal geld voor. Zelfs als mensen geloofden dat hij de moordenaar was, vielen ze toch voor hem. Het 'O.J.-effect.'

Hierna volgt een onverkwikkelijk stuk over de souvenirs van Simpson. O.J. vroeg 150,-- dollar per handtekening, 50.000 tot 100.000 dollar per optreden. Alles moest buiten de boeken blijven, zodat er geen geld ging naar Goldman. O.J. verhuisde naar Florida.
Hier kreeg hij een heel andere vriendengroep, het was 'tuig', het 'lagere volk'. Hij was hun 'godfather', waardoor hij het nogal hoog in de bol kreeg. Het ging steeds verder bergafwaarts met hem, hij toonde geen interesse in enig zinvol bestaan. Ik zag een stukje waarin hij beweerde dat 'het kruis' (hij grijpt in zijn eigen kruis) het belangrijkste was. Om zich heen had hij 'een rariteitenkabinet' aan mensen, striptease en triootjes waren de dingen waarmee hij zijn leven vulde. Ik zag hem verkleed als Elvis Presley.
O.J. vroeg aan Pablo Fenjves of hij ghostwriter wilde zijn voor het boek dat O.J. wilde schrijven.
Pablo Fenjves, ghostwriter van If I did it. 
Fenjves getuigt hoe raar de gesprekken tussen hem en O.J. verliepen. Simpson vertelde steeds hoe hij het gedaan zou hebben áls hij het gedaan had. Maar het merkwaardige was, dat die áls-verhalen precies klopten met wat we intussen allemaal wisten. 
Toen het boek af was, wilde O.J. het toch weer niet uitgeven. Maar Fred Goldman, als eerste belanghebbende, eiste het boek op. Hij gaf het uit. Het If uit de titel werd klein gedrukt, zo stond er I did it. Goldman kon dit doen omdat hij nog zo'n grote vordering op O.J. had uitstaan.
In de I staat klein if.
Er komen nu allemaal wat gangster-achtige figuren aan bod. Tim Riccio, Al Beardly. 
Tim Riccio
Alfred Beardsly
Bruce Fromong, 'memorabilia-dealer'. Bij hem brak Simpson in. 
Simpson gaat met een groep griezels gewapend en al naar het hotel waar Bruce Fromong de spullen zou bewaren. Alles staat op video-band! Ook zijn er geluidsopnames, we horen hoe O.J. de lakens uitdeelt. Hij heeft een wapen en houdt mensen gegijzeld.
Bij de rechtszaak besluiten de mannen - onder wie ook enkele zwarten - O.J. te verraden. Dat wordt normaal niet gedaan, men houdt zijn mond om elkaar niet te verlinken. Maar deze mannen hadden geen enkele zin om voor O.J. de bak in te draaien.
O.J. wordt berecht, en op alle punten schuldig bevonden. Hij wordt veroordeeld tot  33 jaar gevangenis-straf, waarvan hij er 9 niet op borgtocht vrij mag. 
De uitspraak is precies 13 jaar na de uitspraak met zijn vrijspraak. 
Men is ervan overtuigd, dat de straf onevenredig zwaar was, om ten slotte met deze moordenaar af te rekenen. Iedereen is inmiddels wel overtuigd dat hij de gruwelijke misdaden op zijn geweten heeft.. 
Het is 'an american tragedy'. O.J. is volkomen in ongenade. Hij zit nog altijd in de Lovelock gevangenis.
Gevangenis-interieur
Lovelock Correctional Center. Hier zit hij eindelijk gevangen. En het mooie is, dat hij hier dank zij zichzelf zit. 

Parole-zitting. Zo ver ik het begrepen heb, komt hij de gevangenis niet uit. 
Ik besluit met het weergeven van enkele boeken over de zaak:

Op dit boek werd ook een tv-serie gebaseerd. 
Schrijfster is de Openbaar aanklaagster tijdens de zaak O.J.

Schrijver is de fel aangevallen Mark Fuhrman.
 
Van de kant van de verdediging.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten