vrijdag 14 april 2017

Het langzaam-aan-dieet, Gerbrand van Hout, 2003.

Nog een boekje dat ik maar weer eens tevoorschijn toverde uit mijn 'goed gevulde' boekenkast. Aanleiding was een artikel in Trouw van 8 april jongstleden, van Bas den Hond, onder de titel: Van snel eten word je echt niet dik.
Foto bij het Trouw-artikel, onbekende personages.

Sommige dingen vallen samen, want juist die week waren we naar onze dochter geweest, die het boek Mindful eten op tafel had liggen.
Stop met gedachteloos eten & leer weer genieten. 
Dr. Susan Albers, ook een knappe bol; schrijfster van Mindful eten.

En bij het nazoeken van alles kwam ik ook nog langs het boek Maak je niet dik stond, van dezelfde Gerbrand van Hout. Allebei de dieetboeken naast boeken met de verrukkelijkste recepten.
Gaat ook over de psychologie van het eten.
Dit is Gerbrand van Hout; hij is klinisch psycholoog en psychotherapeut aan het Catharina-ziekenhuis te Eindhoven. Het lijkt mij een erg aardige man.
Maar wat ik nu zeggen wil, is het volgende: 
Bas den Hond schrijft in Trouw over onderzoek dat Diana Thomas in Amerika heeft gedaan. Zij is wiskundige, en bekijkt eten en dik worden puur vanuit die wetenschap. En wat blijkt? 
Het is een mythe te denken dat je af zou vallen als je alleen maar langzaam eet. 
Onder en boven: Susan Thomas 
Thomas heeft het opgemeten: hoe vaak gaat de hand naar de mond in een bepaalde spanne tijds. En wat is de conclusie? Snelle eters zijn het magerst!
Binnenkort verschijnt er een publicatie van Susan Thomas in het blad Nutrition and Metabolism over dit onderwerp
Zelf heeft ze ook aan overgewicht geleden, maar intussen is ze al weer jaren op gewicht. Het geheim? Gewoon minder eten. Of happen naar je mond brengen met een lagere calorie-dichtheid. 
Wees je bewust van de data, is het devies. Hoe kan het ook anders, van een wiskundige....
Het heeft wellicht andere voordelen, dat mindful eten....
Overigens: mindful eten lijkt mij nog steeds prima. Al word je er dan misschien niet slanker van, je wordt je waarschijnlijk wel beter bewust wanneer je vol bent, omdat het verzadigingsgevoel altijd tien minuten achter loopt bij het eten. Bovendien is het eten zo snel op, als je schranst. 
Het eten is snel op als je schranst....
Susan Thomas raadt het langzaam-aan doen af: 'blijf maar wie je bent.' zegt zij. 
Nu ja. Ik kies geloof ik maar voor een tussenweg. Afvallen hoef ik gelukkig niet meer.  
In dit filmpje van Thich Nhat Hanh alle redenen tezamen om toch te kiezen vóór mindfulness, ook bij het eten. 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten